MOS KRAKUS - strona nieoficjalna

 Najważniejsza jest przede wszystkim jego głowa!! Bo tak naprawdę to nie nogi grają ale głowa.    To w waszych głowach wszystko się rozgrywa! Tu rodzi się chęć, pragnienie, miłość do bycia najlepszym lub jednym z najlepszych, albo po prostu do bycia w czymś dobrym. To od głowy zależy czy chodzisz na treningi, czy się w nie angażujesz, czy rozumiesz w ogóle po co trenujesz i po co grasz. To w głowa decyduje gdzie podasz piłkę, czy będzie Ci się chciało kryć przeciwnika, czy będziesz egoistą dążącym tylko i wyłącznie do gry dla siebie, czy się przestraszysz wyzwania i skulisz strachliwie, czy będzie Cię stać na zmierzenie się z rywalem a przede wszystkim z własnymi słabościami. Tak sportowiec wie że ma słabości. Bo nie ma sportowca który by ich nie miał. Sztuką jest jednak walczyć z nimi pokornie, a nie krzyczeć na lewo i prawo jakim się jest świetnym, nie bluzgać na kolegów że coś źle zrobili, nie udawać wielkiego
Prawdziwy sportowiec, zna swoją wartość, nie tuszuje jej. Walczy ze swoimi słabościami. Potrafi się zachować odpowiednio:  poda dłoń słabszemu koledze, rozumie braki przyjaciół z drużyny i akceptuje je. Unikanie treningów bo się mi nie chce czy dlatego że jest zbyt ciężki? Taka osoba nie ma co marzyć że stanie się sportowcem.
Przykro mi się robi, jeśli widzę młodego sportowca (10-18 lat), który coś tam ugrał, coś wywalczył i staje się zwykłym „ciciem” – poniżając kolegów, wyśmiewając słabości innych, wulgarnie się zachowując. To brak pokory a za to zawsze przychodzi kara.

            Prawdziwy sportowiec:
- przychodzi na każdy trening (nawet jak ma jakiś uraz – to wspiera kolegów, trenuje razem z nimi       mentalnie),

- pracuje w trakcie treningu czy zawodów z całej siły mimo nawet jak słabiej się czuje, bo chce wygrać przede wszystkim ze swoimi słabościami,

- zachowuje się życzliwie, również w stosunku do rywala, podziękuję za grę, wyścig, walkę

            Sprawność jest już w pewnym stopniu dana od Boga. Jeśli pracuje na treningach z zaangażowaniem będzie ją systematycznie podnosił, jednak pewnych barier może się nie udać złamać – ponieważ na przykład takie cechy jak szybkość wytrzymałość – można wytrenować tylko do pewnego stopnia w zależności od indywidualnych predyspozycji. Czyli tak zwanego talentu.
Talent to według wielu fachowców tylko 10% sukcesu – reszta to ciężka praca.
Nie każdego stać na nią i nie każdy zostanie Wielkim Sportowcem.

            Okres 6-21 lat jest okresem przygotowania się do bycia Wielkim sportowcem. Ile się z tego okresu uda wyciągnąć to już zależy od waszych głów, od nich także zależy czy już teraz możecie być prawdziwym sportowcem.

            Jest wielu prawdziwych wielkich sportowców! Jakich Wy znacie?
Mnie osobiście w zachwyt wprowadza Kaka – zawodnik bardzo religijny, skromny, pokorny i z ogromem nietuzinkowych umiejętności.
Z przyjemnością słuchałem też informacji na temat Jakuba Błaszczykowskiego jaka jest jego postawa w szkole. Z przyjemnością patrzyłem kiedyś jak został po treningu by doszlifować jeszcze jakieś swoje umiejętności. Z przyjemnością patrzę jak gra. Bo to jest prawdziwy sportowiec i pewno już niedługo zostanie Wielkim Sportowcem.